قدرت واقعی و ... از ماست که بر ماست

و ...

یک قصیده زیبا از ناصر خسرو ( آواز آرامی که پر است از معنا - همین )

روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست/ از بهر طمع بال و پر خویش بیارات
بر راستی بال نظر کرد و چنین گفت/" امروز همه رویِ جهان زیر پر ماست،
بـر اوج چو پرواز کنم، از نظـر تــیز/  می‌بینم اگر ذرّه‌ای اندر تک دریاست
گر بر سر خـاشاک یکی پشّه بجنبد/       جنبیدن آن پشّه عیان در نظر ماست "
بسیار منی کـرد و ز تقدیر نترسید /بنگر که از این چرخ جفا پیشه چه برخاست
ناگـه ز کـمینگاه یکی سـخت کمانی / تیری ز قضای بد بگشاد بر او راست،
بـر بـال عـقاب آمـد آن تیر جـگر سوز / وز ابر مر او را بسوی خاک فرو کاست،
بر خـاک بیفتاد و بغلـتید چو ماهی /وانگاه پر خویش گشاد از چپ و از راست،
گفتا: "عجب است این که ز چوب است و ز آهن / این تیزی و تندیّ و پریدن ز کجا خاست؟"
زی تیر نگه کرد و پر خویش بر او دید  /گفتا: "ز که نالیم که از ماست که بر ماست"