دست نویسی برای زرده - از پروانه تا خزیدن

به نام او که یار است و یاری رسان . به نام او که زیبایی ها را می آفریند از روی مهر

چند روز پیش به گوشه ای رفتم .آنجا که گوشه گوشه اش لرزیده بود . آنجا که جان زمین به تکان آمد تا با تکانه ها زمین را جابجا کند . بلرزاند - بشکند - خانه ها را هوار کند و مردم را بشکند و بکشد .

کاری ندارم به کار و بار زمین . من فقط اشک ریختم بر همه ی همه شور بختی ها

مردم آن گوشه آنقدر در این زمستان دل مرده شده بودند که دیگر ...

دلزده شدم - از این همه فراموشی - روستایی هست به نام زرده که فراموش شده در میان این همه آوار

کار بسیار کمی از دستم برآمد - آنقدر کم که شرمسارانه برگشتم

کارمان به جایی رسیده که گویی دلمان پرواز به سوی خوبی را نمی خواهد

کم شده ایم - آنقدر کم پروانه دل رحمی و نوع دوستی وجودمان دلش هوای خزیدن می کند .

از پرواز پروانه به خزیدن رسیده ایم ...

هنگام برگشت به دنبال چیزی می گشتم که گم کرده بودم یا شاید فراموش کرده بودم و جایی جا گذاشته بودم .

هنگام یاد آوری ، یادم آمد که بالهای پروانه ام بودند که سالهای سال دور به دست روزگار اما ، قیچی شدند تا یادم نیاید که روزی روزگاری بالی و بوده و پروازی ...

تنها باید خزید ... و یک گام جلو تر را ندید  زیرا ، پرواز که می کنی افق دیدگاهت گسترده می شود . . .

 هیس ... پیله ها بسته اند و کرمها خوابیده اند یا خودشان را به خواب

زده اند.

هیسس...